valaderes

Bir gün insan virgülü kaybetti..O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya basladi. Cümleleri basitlesince düsünceleri de basitlesti.Bir baska gün ünlem isaretini kaybetti.Alçak bir sesle ve ses tonunu degistirmeden konusmaya basladi. Bir süre sonra soru isaretini kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiçbir sey ama hiçbir sey onu ilgilendirmiyordu. Ne kainat ne dünya ne de kendi umrundaydi. Birkaç yil sonra iki nokta üst üste isaretini kaybetti ve davrans sebebini baskalarina açiklamaktan vazgeçti. Ömrünün sonuna dogru elinde yalniz tirnak isareti kalmis. Kendine özgü tek bir düsüncesi yoktu. Son olarak nokta'ya gelindiginde dü

Hayat belli belirsiz insanların ellerinde biletlerle bir sirk alanına daldığı bir yer gibi. Herkes sahte bir eğlence için cebindekini harcıyor. Tıpkı sadece laf olsun diye konuşan insanlar gibi. Sanki siz bir sirk alanıymışsınız onlar da tanıdık biletiyle ipsiz sapsız cümlelerini üzerinize salıyormuş gibiler. Ve her halukarda umursayan kaybediyor.

Cümlelerim mantık silsilesi gümrüğünden geçmiyor. O sebeptendir sessizliğimiz.